Obecnie medycyna coraz częściej proponuje nieinwazyjne zabiegi, które zmniejszą dolegliwości bólowe pacjentów. Jednym z nich jest leczenie osoczem bogatopłytkowym, które stosuje się miedzy innymi w leczeniu urazów ortopedycznych. Na czym polega zabieg i w jakich przypadkach się go stosuje?
Co to jest osocze bogatopłytkowe?
Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest substancją, którą otrzymuje się z krwi pacjenta. Jego działanie przyczynia się do stymulacji odbudowy tkanki mięśniowej i ścięgien oraz naprawy tkanek w trakcie gojenia, dzięki czynnikom wzrostu. W ten sposób leczenie niektórych schorzeń ortopedycznych odbywa się bez konieczności operowania. Preparat PRP wstrzykuje się bezpośrednio w chorobowo zmienioną tkankę przy znieczuleniu miejscowym.
Osocze bogatopłytkowe może być wykorzystywane między innymi w przypadku zapalenia ścięgna Achillesa, zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego, licznych schorzeń i kontuzji, braku zrostu po złamaniach czy w celu przyspieszenia gojenia się ran po zabiegach operacyjnych. Wskazań do zastosowania terapii PRP jest bardzo dużo. Warto skonsultować się z lekarzem w celu możliwości zakwalifikowania się do zabiegu.
Na czym polega zabieg PRP?
Osocze bogatopłytkowe zostaje przygotowane poprzez pobranie w sterylnych warunkach niewielkiej ilości krwi żylnej pacjenta. Najprościej rzecz ujmując osocze przygotowuje się z krwi poprzez wirowanie. Objętość próbki jest dostosowana do formy zaawansowania urazu i jego rozmiaru. Po iniekcji PRP w wybrany obszar schorzenia mogą wystąpić dolegliwości bólowe, które w krótkim czasie przechodzą.
Terapia osoczem bogatopłytkowym jest całkowicie bezpieczna. Stosując tę metodę unikniemy typowych reakcji alergicznych lub zakażeń – organizm nie traktuje preparatu, jako „obcego”. Jak w przypadku każdej terapii istnieją pewne przeciwwskazania. Osocza bogatopłytkowego nie powinno podawać się osobom, które chorują między innymi na przewlekłe choroby wątroby, sepsę, zespół wątrobowo-nerkowy, zakażeni wirusami HCV, HBS, HIV czy chorzy na sklerodermię. Podczas wizyty, lekarz zawsze przeprowadza pełny wywiad z pacjentem, aby wykluczyć przeciwwskazania.